Kahit tinatamad akong mag-blog, my fingers can't help but type everything that comes into my mind and everything that I want to say. At walang bagyo o shortage ng masasakyan pauwi ang makakapigil sakin to post a blog. Kahit pa ang mga nakakainis na sakay ng bus won't encumber me in sharing my life with you. hahaha. Got an idea on what and how my last three days were? hehehe. Seriously, Lyndon really wants to Speak! hahaha..
Hmmm. Iniisip ko kung ano ang pwede kong i-share sa inyo tonight. Siyempre, wala akong maisip kasi there was nothing special in what transpired for the past days. Pero what happened awhile ago is really worth sharing. It was a stormy day. At isa ang malaking problem kapag bumabagyo: mahirap bumili ng food for lunch! Si Paul ang unang tumawag sa Jollibee at Mc Donalds, pero nabigo lang siya. Oo nga pala, nakakainis si JP kanina! Pa-ulit-ulit niyang sinasabi ang mga orders niya. Kahit anong fast food chain pa yung mga sinuggest kanina, may order siya. KAINIS!!! hahahah.. Nung ako na ang tumawag sa Jollibee, may sumagot na. hahaha.. The problem was: one hour pa bago ma-deliver ung food. Siyempre, we can't wait that long, lalo na si Ronnel! hahahah. We (hindi ko pa pala nasasabi kung sino-sino kami: Japes, Julius, JP, Ronnel, Paul, Tristan, and Robert) then decided na pumunta na ng Mc Donalds para bumili ng food. At mahirap din ang pagpunta sa McDo lalo na kung may kasabay kang walang payong (sana tamaan si Ronnel). hahaha.. Eto pa ang nakakainis sa McDo na un.. Ako ang bumili ng food namin ni Japes (offline kasi ang mga ATM kaya hindi siya nakapag withdraw, siyempre andun ako to the rescue.. waw! Hero! hahaha) at nagpadagdag ako ng gravy (request ni Japes).. Akalain niyong kung ilan lang ung hiningi kong gravy ang binigay tapos chinarge pa sakin. Siyempre nalaman ko na lang ito nung kumakain na kami ni Japes. Kainis talaga ung lalaking cashier sa McDo (nilait-lait ko kasi ung diction niya.. hahaha.. Kahit sino naman matatawa sa: "Order niyo po is LEYTER BEY, two piece CHEYKEN!" hahahahahhaha). Enough with that McDo incident. Ayun, pagbalik sa office, tahimik ang Men of ATI-Test! Tahimik lumamon! hahaha. Kumain ako sa tabi ni Japes (by the way, ang hirap i-move ng monitor dun sa tabi niya) and we had a little chat about things while eating. Kasama na sa napagkwentuhan namin ung paglangoy (este paglusong lang pala) niya sa baha nung isang araw. hahaha.
That lunch was really great! Ang saya! From the attempts Paul and I made to place a delivery order, to the wet journey that we all had to buy our lunch, up to the chats Japes and I had while eating -> a lunch, a wet lunch, really worth remembering!
I guess that's all for today! I have nothing more to say. hahahah. 'til next time! See you around!
Dry on!
~Lyndon Jason
